SYLWETKA ZAŁOŻYCIELA
Inicjatorem utworzenia Centrum Jana Pawła II na krakowskich Białych Morzach był ówczesny Metropolita Krakowski, wieloletni zaufany i oddany osobisty Sekretarz Świętego Papieża, kardynał Stanisław Dziwisz. W niespełna rok po odejściu Karola Wojtyły do Domu Ojca, z początkiem roku 2006 podjął on działania mające na celu urzeczywistnienie idei powołania instytucji służącej upowszechnianiu oraz twórczemu rozwojowi dziedzictwa Wielkiego Papieża. I tak, 2 stycznia 2006 roku kardynał Dziwisz podpisał Dekret o utworzeniu oraz Statut Centrum Jana Pawła II . Droga wiodąca do tego momentu była długa, niektóre jej etapy wydawać by się mogły „zwyczajnymi”, zaś inne, były wyraźnie naznaczone wybraniem do spełnienia wyjątkowej misji.
ZWYCZAJNE POCZĄTKI NIEZWYKŁEJ DROGI
Stanisław Dziwisz urodził się 27 kwietnia 1939 roku w podhalańskiej Rabie Wyżnej, w rodzinie rolniczo-kolejarskiej, jako piąte z siedmiorga dzieci Stanisława i Zofii Dziwisz. Jego ojciec zginął w wypadku kolejowym, gdy syn miał zaledwie 8 lat.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w rodzinnej miejscowości oraz Liceum Ogólnokształcącego im. Seweryna Goszczyńskiego w pobliskim Nowym Targu, w 1957 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej pragnąc oddać swe życie Bogu na drodze kapłańskiej.
Święcenia prezbiteratu otrzymał 23 czerwca 1963 roku z rąk wikariusza kapitulnego biskupa Wojtyły. Pierwszą placówką, na którą został posłany była Parafia p.w. Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim – Sanktuarium Matki Bożej Opiekunki i Królowej Rodzin. Ks. Dziwisz posługiwał tam w latach 1963 do 1965.
Od 1965 życiowa droga skierowała go ponownie do Krakowa, na studia z zakresu liturgiki na krakowskim Wydziale Teologicznym, gdzie w 1967 roku otrzymał tytuł licencjata.
Etap ten miał znaczenie nie tylko w wymiarze formacji intelektualnej. Nie domyślał się zapewne wtedy ksiądz Dziwisz tego, co przyniesie najbliższa przyszłość… W 1966 roku arcybiskup Wojtyła zwrócił się do niego z prośbą o pomoc, której młody, 27-letni ksiądz nie odmówił, stając się w tym samym osobistym Kapelanem i Sekretarzem Metropolity Krakowskiego. Odtąd drogi dwóch duchownych przez długie lata biegły wspólnym torem.
U BOKU ŚWIĘTEGO
Po wyborze kardynała Wojtyły na Stolicę Piotrową w 1978 roku, posiadający wówczas już 12-letnie doświadczenie Sekretarz Metropolity, został mianowany Sekretarzem Papieża Jana Pawła II. Funkcję tę pełnił ks. Stanisław Dziwisz z prawdziwie synowskim oddaniem i pełnym zaangażowaniem aż do ostatnich dni Pontyfikatu Wielkiego Papieża Polaka, przez 27 lat.
Towarzyszył Janowi Pawłowi II dzień po dniu. Był u jego boku podczas kilku tysięcy spotkań, uroczystości, audiencji środowych, jak również w trakcie odwiedzin parafii rzymskich. Towarzyszył Papieżowi we wszystkich podróżach zagranicznych. Razem pracowali, razem modlili się i razem wypoczywali. Dzielili chwile radosne, ale i tragiczne. To na ręce Sekretarza osunął się Papież raniony przez zamachowca pamiętnego 13 maja 1981 roku.
Sekretarz papieski zapisał się w historii Kościoła jako człowiek dyskretny, milczący, niezwykle skuteczny w działaniu, znakomity organizator. Niezastąpiony doradca, zaufany powiernik Papieża. Doceniając jego pracę, Jan Paweł II w 1995 roku uhonorował go tytułem prałata Jego Świątobliwości. Tego samego roku zamianowano go Kanonikiem Kapituły Metropolitalnej we Lwowie, a rok później, otrzymał tę samą godność w Krakowie. 19 marca 1998 roku w Bazylice św. Piotra w Rzymie przyjął z rąk Ojca Świętego sakrę biskupią. Jako swoje zawołanie obrał łacińskie: „Sursum corda!” – „W górę serca!” Został biskupem tytularnym San Leone (we włoskiej Kalabrii) oraz drugim prefektem Domu Papieskiego. 29 września 2003 roku Ojciec Święty wyniósł biskupa Dziwisza do godności arcybiskupa ad personam.
O posłudze ks. Stanisława pięknie powiedział sam Jan Paweł II, udzielając mu święceń biskupich: „Od początku mojego pontyfikatu stoisz wiernie u mojego boku jako sekretarz, dzieląc trudy i radości, niepokoje i nadzieje związane z posługą Piotrową. Dziś z radością wielbię Ducha Świętego, który przez moje ręce udziela Ci sakry biskupiej. Jako drugi prefekt Domu Papieskiego, dzięki Twemu bogatemu doświadczeniu, będziesz mógł świadczyć dobro wszystkim, którzy z racji posługi albo jako pielgrzymi przybywają do następcy św. Piotra”.
Arcybiskup Dziwisz wiernie wytrwał do końca posługi Wielkiego i Świętego Papieża. Czuwał przy umierającym Janie Pawle II, gdy ten odchodził do Domu Ojca 2 kwietnia 2005 roku.
KUSTOSZ PATRYMONIUM
Od czasu śmierci Ojca Świętego, jego osobisty Sekretarz na wiele sposobów, w formie ustnych wypowiedzi czy też poprzez książkowe wspomnienia dzieli się bogactwem, którym obdarowała go Opatrzność w czasie posługi pełnionej przy Papieżu.
W czerwcu 2005 roku przyjął nominację na Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego. Jak określił to kardynał Franciszek Macharski, był to „prezent Ojca Świętego dla Krakowa”. W marcu 2006 roku papież Benedykt XVI wyniósł ks. arcybiskupa Dziwisza do godności kardynalskiej.
Swą misję Kustosza Patrymonium św. Jana Pawła II realizował szczególnie intensywnie biorąc udział w procesie wyniesienia na ołtarze Karola Wojtyły, zwieńczonym kanonizacją 27 kwietnia 2014 roku.
Był również inicjatorem i organizatorem 31. Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, które odbyły się w roku 2016.
Dzięki staraniom ks. kardynała Dziwisza powstała na krakowskich Białych Morzach wielowymiarowa instytucja „Centrum Jana Pawła II”, której struktury obejmują zarówno Sanktuarium św. Jana Pawła II, jak również Muzeum poświęcone Świętemu Papieżowi.
W roku 2017 ks. kardynał Dziwisz uhonorowany został najwyższym odznaczeniem państwowym, Orderem Orła Białego. Od 2016 roku pełni funkcję arcybiskupa seniora Archidiecezji Krakowskiej.