Misyjny Synod Dzieci, czyli 1200 dzieci w Centrum Jana Pawła II
– Tematyka misyjna pokazuje, że nie jesteśmy sami, że są inni ludzie na świecie, którzy mają może inny kolor skóry, ale są dziećmi tego samego Boga, który jest naszym Ojcem. Może mówią innymi językami, ale należą do całej rodziny ludzkiej – Pan Bóg ich stworzył i kocha tak, jak nas – mówił w Łagiewnikach bp Robert Chrząszcz w czasie Misyjnego Synodu Dzieci, w którym wzięło udział 1200 „małych misjonarzy” z całej Archidiecezji Krakowskiej.
W Centrum Jana Pawła II na Białych Morzach i Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach od samego rana 1200 dzieci z całej Archidiecezji Krakowskiej wzięło udział w Misyjnym Synodzie Dzieci, który odbywał się pod hasłem „Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem”. Zwieńczeniem wydarzenia była Msza św. pod przewodnictwem bp. Roberta Chrząszcza.
Na początku Mszy św. dzieci witając biskupa powiedziały, że do Misyjnego Synodu przygotowywały się przez formację serca – rozważały Słowo Boże, uczestniczyły w Eucharystii, starały się dostrzegać dary Boga i dziękować za nie, poznawały misjonarzy i sytuację dzieci w różnych krajach misyjnych, omawiały także dokument papieski „Radość Ewangelii”.
Ks. Zbigniew Bielas, kustosz Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie witając wszystkich zebranych na liturgii zwrócił uwagę, że tabernakulum w łagiewnickiej bazylice ma kształt kuli ziemskiej, aby przypominać uczniom Chrystusa, że On posyła ich ze Swoją Ewangelią na cały świat.
Ks. Tadeusz Dziedzic, dyrektor Wydziału Misyjnego Kurii Metropolitalnej w Krakowie odczytał list do uczestników Misyjnego Synodu Dzieci, który – w imieniu Ojca Świętego Franciszka – skierował asesor do spraw ogólnych watykańskiego Sekretariatu Stanu, ks. prałat Roberto Campisi.
Bp Robert Chrząszcz, który przez 15 lat był misjonarzem w Brazylii podkreślił, jak ważna jest świadomość, że będąc kilkaset czy kilka tysięcy kilometrów od swojego kraju, ktoś o nim pamiętał i się za niego modlił. Wspominał, że otrzymywał wówczas listy od dzieci z Polski, co było dla niego bardzo miłe.
W czasie homilii krakowski biskup pomocniczy rozwinął wątek wagi wsparcia misjonarza, jakie płynie z jego rodzinnego kraju. Zaznaczył też, że zainteresowanie misjami pomaga lepiej zrozumieć świat, odmienne kultury i innych ludzi. – Tematyka misyjna pokazuje, że nie jesteśmy sami, że są inni ludzie na świecie, którzy mają może inny kolor skóry, ale są dziećmi tego samego Boga, który jest naszym Ojcem. Może mówią innymi językami, ale należą do całej rodziny ludzkiej – Pan Bóg ich stworzył i kocha tak, jak nas – mówił bp Robert Chrząszcz zwracając uwagę, że powołanie misyjne jest darem i starał się podpowiedzieć dzieciom, jak mogą stać się „małymi misjonarzami” – bez wyjeżdżania do innych krajów, choć wyraził nadzieję, że w przyszłości wyjadą do krajów misyjnych.
Misjonarzem można być w swoim środowisku, w którym można pokazać swoją wiarę w Boga. – To misjonarze dnia codziennego, którzy przypominają o Panu Bogu głosząc Ewangelię, dając świadectwo wiary, nawet przez znak krzyża czyniony wtedy, kiedy przechodzą koło kościoła – mówił biskup zaznaczając, że bycie świadkiem Jezusa wśród swoich kolegów będzie coraz trudniejsze.
„Misjonarzami modlitwy” nazwał tych, którzy pamiętają o osobach pracujących na misjach w dalekich krajach. Potrzebni są też misjonarze w Polsce, którzy będą mówić o potrzebach w krajach misyjnych. Taką rolę spełniają kółka misyjne czy kolędnicy misyjni. Biskup zachęcał, by do tego grona dzieci zapraszały swoich kolegów. Podziękował im za każde ich zaangażowanie na rzecz misji.
Uczestnicy Synodu Misyjnego Dzieci w ramach posłania otrzymali Pismo Święte, różaniec i inne materiały misyjne, a zwycięzcy konkursów misyjnych – dyplomy i nagrody. Ks. Tadeusz Dziedzic przypomniał, że mija 50 lat od wyjazdu pierwszego kapłana z Archidiecezji Krakowskiej na misje.
Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
Akcja Kredkobranie zakończona sukcesem
Centrum Jana Pawła II “Nie lękajcie się!” wspiera Akcję Kredkobranie! 🌟
Kredkobranie – co to takiego? To wyjątkowa inicjatywa, która ma na celu zbieranie kredek i artykułów szkolnych dla dzieci mieszkających na Kresach, czyli na wschodnich obszarach naszego kraju. Kresy to miejsca, w których życie nie zawsze jest łatwe, a dostęp do podstawowych artykułów szkolnych może stanowić duże wyzwanie.
W oficjalnym zakończeniu akcji brali udział ważni goście, w tym ks. Tomasz Szopa, Kustosz naszego Sanktuarium, pan Wojewoda Małopolski Łukasz Kmita oraz prezes Fundacji Ignatianum, pan Tomasz Konturek, a także przedstawiciele oddanych wolontariuszy.
🖍 To już 6 rok z rzędu, kiedy mogliśmy zebrać dary potrzebne naszym najmłodszym rodakom.
🖍 Fundacja Ignatianum zebrała aż 110 000 sztuk darów.
🖍 Akcja rozpoczęła się początkiem września, a sortowanie i pakowanie darów trwało 3 tygodnie.
🖍 Pierwszy wyjazd na Kresy wraz z zebranymi darami planowany jest na połowę listopada.
🖍 Zaangażowanie ponad 500 szkół i instytucji oraz osób indywidualnie wspierających zbiórkę sprawiło, że pomoc jest konkretna i trafia bezpośrednio do Polaków mieszkających na Kresach.
Dziękujemy również niezwykłym wolontariuszom, których praca, poświęcony czas, serce i zaangażowanie owocują sukcesem. ❤️
Razem tworzymy pozytywną zmianę i sprawiamy, że świat staje się lepszym miejscem. 💪🎁
________
Fot. SJP2
Spotkanie autorskie z Magdaleną Wolińską-Riedi: Podróż do Rzymu w Centrum Jana Pawła II
Jesteśmy nadal urzeczeni i pełni wdzięczności za niezapomniane spotkanie autorskie z wyjątkową Magdaleną Wolińską-Riedi! W naszych przepięknych wnętrzach, które emanują włoską architekturą i klimatem, mieliśmy okazję przenieść się w podróż do Wiecznego Miasta – Rzymu. Była ona możliwa dzięki opowieści autorki książki ‘Mój Rzym. Spacerem po niezwykłych zakątkach Wiecznego Miasta’, wydanej przez wydawnictwo Znak.
Ten wyjątkowy wieczór miał miejsce 17 października 2023 roku o godzinie 18:00 w Centrum Jana Pawła II ‘Nie lękajcie się!’.
Magdalena Wolińska-Riedi, wieloletnia korespondentka zagraniczna z Watykanu, Włoch i Morza Śródziemnego, podzieliła się przed nami swoimi osobistymi wspomnieniami, fascynującymi anegdotami z rzymskich manufaktur oraz zachwycającymi zaułkami samego serca Wiecznego Miasta, które są ukryte przed zwykłymi turystami.
‘Mój Rzym’ to nie tylko książka – to prawdziwa podróż w czasie i przestrzeni, pięknie wydana publikacja, która zawiera niepublikowane zdjęcia oraz trasy w formie map, pozwalając czytelnikom lepiej zrozumieć urodę i historię Rzymu.
Magdalena Wolińska-Riedi to niezwykła postać, ceniona dziennikarka, reporterka i znakomita korespondentka, która przez wiele lat przyglądała się z bliska Watykanowi, Włochom i obszarowi Morza Śródziemnego. W swoich książkach odkrywa niezwykłość i niepowtarzalność Rzymu oraz Watykanu, przekazując czytelnikom swoją fascynację i wiedzę na temat tych wyjątkowych miejsc.
Jesteśmy laureatami plebiscytu "Miejsce przyjazne rodzinom z dziećmi"
Jesteśmy laureatami plebiscytu “Miejsce przyjazne rodzinom z dziećmi” w kategorii Kultura, sport i rekreacja.
Podczas uroczystej gali w Muzeum Fotografii nagrodzono laureatów V edycji plebiscytu „Miejsce przyjazne rodzinom z dziećmi”. Wydarzenie uświetniły występy uczniów Szkoły Muzycznej I i II stopnia oraz 15-letniej wokalistki Kornelii Czerwiec. Dodatkową atrakcją było zwiedzanie wystawy „Edward Steichen (1879–1973). Wybrane fotografie z kolekcji MNAHA w Luksemburgu”.
W trakcie gali z udziałem Andrzeja Kuliga, zastępcy prezydenta Krakowa ds. polityki społecznej i komunalnej, Marzeny Paszkot, pełnomocnik prezydenta Krakowa ds. rodziny, 51 laureatów plebiscytu w tym Centrum Jana Pawła II “Nie lękajcie się!” otrzymało certyfikat „Miejsce przyjazne rodzinom z dziećmi”, 6 spośród nich otrzymało okolicznościową statuetkę – „Miejsce wyjątkowo przyjazne rodzinom z dziećmi”.
Nagrodzone osoby i firmy stanowią przykłady dobrych praktyk i podejmowania działań wspierających krakowskie rodziny z dziećmi. Oprócz certyfikatu, miejsca prowadzone przez laureatów zostały oznaczone specjalnie przygotowaną naklejką.
Naszą nagrodę odebrali przedstawiciele Centrum, pani Katarzyna Korzewska, Pełnomocnik Zarządu ds. muzealnych oraz ks. Sebastian Kozyra – Dyrektor Instytutu Dialogu Międzykulturowego Jana Pawła II i Duszpasterz Sanktuarium św. Jana Pawła II.
Źródło: https://www.krakow.pl/aktualnosci/276578,34,komunikat,miejsca_przyjazne_rodzinom_z_dziecmi_nagrodzone_.html
autor zdjęć: Marcin Cieślak
Odeszła pani prof. Wanda Półtawska, przyjaciółka Jana Pawła II
W 1951 r. ukończyła medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskała tam specjalizację i doktorat z psychiatrii. Pracowała jako wykładowca akademicki, w 1967 r. zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie i kierowała nim przez 33 lata.
Angażowała się w kampanię na rzecz upamiętnienia ofiar obozu Ravensbrück, uczestniczyła w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. – Moją troską jest, by młodzi byli ludźmi, bo ja w swoim życiu spotkałam nieludzkich mężczyzn i nieludzkie kobiety. Wojna się skończyła, ale jej skutki wciąż trwają. Najstraszniejszym z nich jest zaniżenie wartości życia, co widzimy w dramatach aborcji i eutanazji – pisała w liście otwartym w sprawie pamięci o ofiarach Ravensbrück.
W latach 50. poznała ks. Karola Wojtyłę. Ich wieloletnia przyjaźń doprowadziła do bliskiej współpracy i wymiany korespondencji. – Z ich przyjaźni i duchowej więzi zrodziło się dobro, które ubogaciło Kościół nie tylko w naszej ojczyźnie. Nie muszę dodawać, jak Jan Paweł II cenił prawość, mądrą myśl, doświadczenie i żarliwe zaangażowanie Pani Doktor w wielkie sprawy człowieka, rodziny i społeczeństwa – mówił kard. Stanisław Dziwisz.
Św. Jan Paweł II nazwał ją nawet swoją siostrą. – O to właśnie dbał Papież: o zbawienie wszystkich ludzi, on próbował uratować od piekła każdego. Kochał wszystkich ludzi, zapytany, czy nie męczy go tłum, odpowiedział: „Nie ma tłumu, są rzesze osób” – mówiła o św. Janie Pawle II.
W swoich poglądach pozostawała zawsze jednoznaczna. Była działaczką pro-life i obrończynią życia poczętego. – Macie i musicie planować świętość, działanie, ale nie życie, bo nie macie władzy, żeby dać życie. Każde dziecko jest bowiem dziełem Boga, a nie człowieka – powiedziała.
Zmarła s. Germana Wysocka z Rodziny Papieskiej
17 października zmarła s. Germana Wysocka, sercanka. Od początku pontyfikatu była odpowiedzialna za przygotowywanie posiłków Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II – poinformowała s. Olga Ewa Podsadnia, przełożona generalna Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Wraz z siostrami należała ona do Rodziny Papieskiej (Familia Papale), czyli najbliższych współpracowników Papieża.
Siostra Germana Janina Wysocka przeżyła 92 lata, w tym 65 w zgromadzeniu zakonnym. „To była osoba bardzo troskliwa i wrażliwa na potrzeby drugiego człowieka. Rozpoczęła swą posługę dla Papieża i Stolicy Apostolskiej 18 października 1978 roku. Zmarła w wigilię 45. rocznicy rozpoczęcia tej pracy” – mówi Radiu Watykańskiemu – Vatican News s. Olga Ewa Podsadnia.
Dodaje, że przez pięć lat miała okazję co tydzień spotykać s. Germanę. Do dziś pamięta jej uśmiech i pozytywne podejście do życia. „Ona była zawsze chętna do pomocy” – dodaje.
Przełożona Generalna sióstr sercanek podkreśla, że siostry posługujące u św. Jana Pawła II towarzyszyły mu modlitwą. „Zawsze starały się być na Mszach Świętych z Papieżem czy innych celebracjach. Wspierały go duchowo” – zaznacza.
Siostra Germana Janina Wysocka urodziła się w Kaczynie k. Kielc w 1931 r. Mając 27 lat wstąpiła do Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Pierwszą profesję złożyła w 1960 r., a wieczystą w 1966 r. w Krakowie.
Przez 55 lat życia zakonnego pracowała w kuchni. Początkowe cztery lata w domach Zgromadzenia, a następne pięć lat w Kurii Metropolitalnej w Krakowie, posługując kard. Karolowi Wojtyle. W 1970 r. została posłana do Rzymu, gdzie przez sześć lat pracowała w Domu Biskupim na Botteghe Oscure, a kolejne dwa lata w domu Kardynała Andrzeja Marii Deskura w Watykanie. Po wyborze kard. Wojtyły na Stolicę Piotrową od 18 października 1978 r. zamieszkała ze wspólnotą sióstr w Pałacu Apostolskim i przez 27 lat była odpowiedzialna za przygotowywanie posiłków Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Po powrocie do Polski w 2005 r. jeszcze przez jedenaście lat kontynuowała pracę w kuchni, posługując Metropolicie Krakowskiemu kard. Stanisławowi Dziwiszowi.
Srebrny jubileusz życia zakonnego s. Germana obchodziła 29 czerwca 1985 r., a złoty 29 maja 2010 r. w Krakowie. Od 1 września 2016 r. ze względu na stan zdrowia zamieszkała we wspólnocie Domu Chrystusa Króla w Krakowie, a od 7 stycznia 2017 r. przebywała w zakonnej infirmerii, gdzie zmarła. Msza Święta pogrzebowa będzie we wtorek, 24 października 2023 r. w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Garncarskiej 24 w Krakowie.
Tekst i foto: Vatican News