Dzień Katechetyczny

– Tylko głoszenie Chrystusa daje klucz do autentycznego humanizmu. Nasze posłannictwo, głoszenie Chrystusa w szkołach jest fundamentalnym głoszeniem humanizmu, pełnej prawdy o człowieku. Jest naszą służbą drugiemu człowiekowi, by poznał swą wielkość – mówił abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. w ramach Dnia Katechetycznego, który odbył się w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

W homilii arcybiskup powiedział, że od początku nauczanie religii jest solą w oku niektórych osób. Podnoszą one argument, że nauczanie religii będzie źródłem nietolerancji i przemocy. Te środowiska wiedzą, jakim niebezpieczeństwem dla głoszonych przez nie ideologii jest prawda Ewangelii, z którą muszą przegrać. Kościół troszczy się o głoszenie prawdy o Chrystusie, wbrew wszelkim antychrystom, zgodnie ze słowami św. Jana. – Iluż jest dziś takich, którzy nie uznają ani Ojca, ani Syna? Jakżeż boleśnie doświadczamy kolejnych profanacji krzyża, Eucharystii, poniżenia godności Matki Najświętszej? Jak wielu jest pośród nas antychrystów? – pytał metropolita. – Konsekwencją tego co głoszą antychryści jest odrzucenie prawdy. Najpierw prawdy o samym, człowieku, o tym kim on jest w samym zamyśle Boga-Stwórcy. Stąd ideologia gender, którą wciska się nieustannie do serc nawet małych dzieci. To podważenie prawdy o małżeństwie jako związku kobiety i mężczyzny. To tworzenie pseudorodzin i pseudowspólnot, które są antychrystyczną alternatywą do prawdy o rodzinie, objawionej nam przez Boga, potwierdzonej i rozszerzonej w nauczaniu Jezusa Chrystusa – wskazał metropolita. Stwierdził, że wobec tego także do zebranych są skierowane słowa Jezusa: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Św. Paweł pisał, że chrześcijanie otrzymali Ducha Świętego, którego mocą głoszą prawdę Bożą. Prowadzi to do konfliktu ze światem, którego Apostoł Narodów nazwał konfliktem między człowiekiem zmysłowym, a duchowym. Metropolita powiedział, że można ze współczuciem spojrzeć na ludzi, których mądrość ogranicza się wyłącznie do poznania zmysłowego. Człowiek duchowy rozsądza wszystko, lecz sam nie jest sądzony. Dokonuje on właściwej oceny dobra i zła i podąża jedynie za tym, co dobre. „Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy” – pytał św. Paweł.

– Nasza wielkość nie pochodzi z nas, ale z Bożego Ducha, z samego Chrystusa, który jest fundamentem Kościoła i przewodzi nam w wierze – zauważył arcybiskup. Przypomniał słowa św. Jana Pawła II, który mówił o początkach chrześcijaństwa, wskazując na wielką rolę Kościoła w historii Polski. Ojciec Święty zauważał także, że człowiek nie może zrozumieć siebie bez Chrystusa. – Tylko głoszenie Chrystusa daje klucz do autentycznego humanizmu. Nasze posłannictwo, głoszenie Chrystusa w szkołach jest fundamentalnym głoszeniem humanizmu, pełnej prawdy o człowieku. Jest naszą służbą drugiemu człowiekowi, by poznał swą wielkość – wskazał arcybiskup. „Nie można też bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski – przede wszystkim jako dziejów ludzi, którzy przeszli przez tę ziemię” – mówił św. Jan Paweł II. Ojciec Święty zauważał także, że tego, co polski naród wniósł w rozwój człowieczeństwa, nie sposób zrozumieć i docenić bez Chrystusa. Metropolita krakowski podkreślił, jak ważnym jest, by znać historię Polski, z której wszyscy Polacy mają prawo być dumni.

Przypomniał również, że niedługo będzie obchodzony Dzień Wychowania. Z tej okazji Episkopat Polski wystosował list, którego treść jest związana z postacią św. Józefa Bilczewskiego. Jako arcybiskup napisał list pasterski, skierowany do uczniów i nauczycieli, zawierając w nim prawdę o Chrystusie, do której należy stale wracać. „Jest w Nim prawda bez zarozumiałości, skromność bez afektacji, stałość bez uporu, miękkość bez pobłażliwości, powaga bez wyniosłości, życzliwość bez słabości, umartwienie bez wyszukanej ostrości, pokora razem z godnością, prostota razem z dostojnością, największa ruchliwość obok najgłębszego spokoju, modlitwa, ale i praca, nienawiść do złego, ale współczucie dla złych (…) ukochanie samotności, ale też oddanie się życiu towarzyskiemu, o ile tego wymagało Jego posłannictwo” – wskazywał.

– Chrystus wzywa nas, byśmy szli Jego drogami. By nasze serce było na wzór Jego. Cichego i pokornego. Wtedy obiecuje, że znajdziemy spokój dla naszych dusz. Wiemy, że jeśli takim będziemy Go głosić, to wiele innych dusz dzięki naszemu świadectwu znajdzie upragniony spokój – zakończył abp Marek Jędraszewski.

Źródło: Biuro Archidiecezji Krakowskiej


Cracovia Sacra w Centrum Jana Pawła II

 Instytut Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie razem z naszym Sanktuarium organizuje w przyszłą niedzielę 14 sierpnia szereg wydarzeń z ramach Nocy Cracovia Sacra.
 
Od godziny 15:00 do 18:00 będzie można zwiedzić wraz z przewodnikiem kościół, Muzeum św. Jana Pawła II Wielkiego, wystawę „Kim jest Człowiek z Całunu?” oraz wyjechać na wieżę widokową.
Natomiast o godzinie 18:30 a dziedzińcu budynku FIDES  zapraszamy na koncert Mateusza Ziółko wraz z zespołem „On niesie pojednanie”.
Wstęp na wydarzenia jest bezpłatny.
 
Zwiedzanie rozpoczynać się będzie o pełnych godzinach.
Serdecznie zapraszamy!

I Archidiecezjalne Święto Rodziny

W dniach 25-26 czerwca przy naszym Sanktuarium odbędzie się I Archidiecezjalne Święto Rodziny. Święto Rodziny w naszej archidiecezji wpisuje się w ogólnoświatowe dziękczynienie za dar życia małżeńskiego i rodzinnego, związane z X Światowym Spotkaniem Rodzin z papieżem Franciszkiem w Rzymie w dniach od 22 do 26 czerwca 2022 r. Jest ono związane także z peregrynacją do naszego Sanktuarium ikony Świętej Rodziny z Nazaretu.

Centralnym wydarzeniem Święta będzie Msza dla rodzin z dziećmi sprawowana przez Ks. Abp Marka Jędraszewskiego w niedzielę, 26 czerwca o godz. 11.00. Niedzielne uroczystości poprzedzi w sobotę, 25 czerwca procesja Ikony św. Rodziny z Nazaretu z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia do Sanktuarium Jana Pawła II połączona z modlitewnym czuwaniem. Sobotnie czuwanie zakończy Msza święta pod przewodnictwem Ks. Kardynała Stanisława Dziwisza o godz. 19.00. Zarówno w sobotę jak i w niedzielę przewidziano szereg wydarzeń i atrakcji dla małżeństw, rodzin i dzieci.

Serdecznie zapraszamy!


Spotkanie autorskie z Magdaleną Wolińską-Riedi

13 maja odbyło się spotkanie autorskie z Magdaleną Wolińską-Riedi, znaną dziennikarką, korespondentką i bestsellerową autorką, która opowiedziała o życiu w Watykanie.

Zebranych przywitał ks. Tomasz Szopa, kustosz sanktuarium św. Jana Pawła II. Duchowny przypomniał, że dziś przypada rocznica cudownego ocalenia św. Jana Pawła II, który 13 maja został postrzelony na Placu św. Piotra.

Podczas spotkania, które prowadziła Paulina Guzik, dziennikarka opowiedziała o dramatycznych wydarzeniach, jakie rozegrały się 13 maja w Watykanie. Przyznała, że początkowo myślała, aby zebrane z tamtego dnia relacje wielu świeckich osób ująć w filmie dokumentalnym, ale ostatecznie zdecydowała, aby zamknąć ich wspomnienia na kartach książki „Zdarzyło się w Watykanie”.  – W Watykanie wszyscy kochają św. Jana Pawła II (…). Postać papieża była dla mnie bardzo ważna i książka jest moim osobistym wyrazem wdzięczności i hołdem dla Jana Pawła II – zaznacza i mówi, że pierwszy raz spotkała się z papieżem w 1995 roku podczas Europejskiego Spotkania Młodych w Loretto. Ojciec Święty zapraszał wtedy młodzież do Rzymu na 2000 rok i to wezwanie sprawiło, że wybrała italianistykę.

Korespondentka podzieliła się również doświadczeniem macierzyństwa w Watykanie, relacją z Janem Pawłem II i niespodziewanymi spotkaniami z papieżem Franciszkiem. Na zakończenie spotkania był czas na otwarte pytania i podpisanie książek.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej 


Spotkanie z Ks. Kard. Gerhardem Müllerem

26 marca 2022 w sali konferencyjnej Centrum Jana Pawła II “Nie lękajcie się!” odbyło się spotkanie autorskie z Ks. Kardynałem Gerhardem Müllerem – wybitnym teologiem i byłym prefektem Kongregacji Nauki Wiary.

Hierarcha podczas spotkania przedstawił różne poglądy i stanowiska dotyczące jedności i życia Kościoła.
Dziękujemy za udostępnienie zdjęć: Wydawnictwo Esprit.

Foto: Adam Wojnar


Otwarcie nowej drogi prowadzącej z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia

Trwają końcowe prace związane z udostępnieniem dla pielgrzymów łącznika pomiędzy ulicą Totus Tuus a ulicą Do Sanktuarium, a tym samym z wygodniejszą możliwością poruszania się między sanktuariami św. Jana Pawła II i Bożego Miłosierdzia.

Sanktuarium św. Jana Pawła II od samego początku powstawało w założeniu duchowej i fizycznej łączności z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Św. Jan Paweł II jest przecież Apostołem Bożego miłosierdzia. Udało się odzwierciedlić tę ideę w zamyśle architektonicznym i urbanistycznym. Możliwość swobodnego i bezpośredniego połączenia między sanktuariami sprzyjała modlitwie, nabożeństwom i refleksji – mówi kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II, ks. Tomasz Szopa. – Niestety, budowa Trasy Łagiewnickiej przerwała tę fizyczną łączność, co boleśnie odczuli zarówno pielgrzymi, jak i duszpasterze. Otwarcie ulicy Totus Tuus pozwoliło ponownie połączyć sanktuaria, przywracając ruch samochodowy, rowerowy i pieszy. Przyjmujemy ten fakt z wielką radością, ale nadal czekamy na otwarcie terenów zielonych, które według przedstawicieli Trasy Łagiewnickiej, nastąpi wiosną przyszłego roku – dodaje.

– Cieszymy się z otwarcia drogi łączącej nasze sanktuaria. Liczymy na to, że niebawem będzie czynny także Most Miłosierdzia. Wielu Pielgrzymów czekało i czeka na ten czas, kiedy będą mogli bez przeszkód przemieszczać się od Sanktuarium Bożego Miłosierdzia do Sanktuarium św. Jana Pawła II papieskim szlakiem – zaznacza ks. dr Zbigniew Bielas, rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. – W naszym sanktuarium przeżywamy czas przygotowania do 20. rocznicy zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. Mamy nadzieję, że już przed Świętem Miłosierdzia pielgrzymi przybywający z całego świata będą mogli skorzystać z udogodnień pomiędzy sanktuariami – podkreśla.

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej


Zajęcia w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku

Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" gościło w ostatni poniedziałek tj. 22.11 grupę seniorów w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, współprowadzonego z miastem Wieliczka. W sali budynku Caritas odbył się wykład "Rośliny w Biblii - ich teologia i pielęgnacja" poprowadzony przez nieocenioną panią dr Annę Wajdę z Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie. Temat cieszył się dużym powodzeniem, a pytaniom nie było końca.

Życzymy naszym drogim seniorom sukcesów zarówno w życiu duchowym, jak i w zdobywaniu wiedzy! I życzymy też najpiękniejszych biblijnych ogródków przydomowych! Do zobaczenia na następnym wykładzie.

Inauguracja roku akademickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku

W poniedziałek, 26 października miała miejsce w naszym Sanktuarium przemiła uroczystość. Odbyła się inauguracja roku akademickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku prowadzonego przez Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" wspólnie z Miasto i Gmina Wieliczka. Podczas Mszy świętej rozpoczynającej tegoroczną pracę ksiądz kustosz Tomasz Szopa życzył studentom-seniorom, wykładowcom i organizatorom Uniwersytetu wytrwałości i otwartości na nowe wyzwania, które przychodzą wraz ze zdobytą wiedzą. Powodzenia, drodzy seniorzy!


Blachnicki – Wojtyła. Prorocy, którzy ciągle mają nam coś do powiedzenia

W Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie odbyło się sympozjum „Światło-Życie. Blachnicki – Wojtyła”. Mszy św. na rozpoczęcie przewodniczył abp Marek Jędraszewski.

W roku 100. rocznicy urodzin sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego oraz 50. rocznicy pierwszych rekolekcji oazowych w Archidiecezji Krakowskiej, członkowie Ruchu Światło-Życie z całej Polski zgromadzili się w sobotę na sympozjum poświęconym relacji łączącej kard. Karola Wojtyłę z ks. Franciszkiem Blachnickim.

Eucharystię wraz z metropolitą krakowskim koncelebrowali m.in.: bp Adam Wodarczyk, biskup pomocniczy Archidiecezji Katowickiej i postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Blachnickiego, ks. Marek Sędek, moderator generalny Ruchu Światło-Życie, ks. Ryszard Gacek, moderator krakowskiego Ruchu oraz ks. Robert Tyrała, rektor UPJPII.

W homilii arcybiskup wskazał, iż św. Stanisław Kostka, na wzór Maryi, całkowicie powierzył swoje życie Bogu i wytrwale realizował Jego wolę. Młodzieniec wychowywany był w pobożności maryjnej, dlatego, będąc chory, poprosił Matkę Bożą o wstawiennictwo. Ona ukazała mu się, trzymając w rękach Dzieciątko Jezus, i złożyła Je na jego wyciągnięte ręce. Wtedy też otrzymał od Niej polecenie, by wstąpić do zakonu jezuitów. Abp Jędraszewski podkreślił, że od tego momentu Stanisław posłusznie podążał drogą wskazaną mu przez Maryję. Gdy nie przyjęto go do zakonu w Wiedniu, udał się w ponad 600-kilometrową wędrówkę do Dillingen, gdzie przebywał o. Piotr Kanizjusz SJ, prowincjał Górnych Niemiec. Widząc determinację i oddanie Stanisława, o. Kanizjusz skierował go do Rzymu, do o. Franciszka Borgiasza, by ten ostatecznie zadecydował o jego powołaniu. W 1567 r. Stanisław wstąpił do nowicjatu, a rok później złożył śluby zakonne.

Kiedy 1 sierpnia uczestniczył w naukach głoszonych w Rzymie przez o. Kanizjusza, słowa o gotowości na niespodziewaną śmierć przyjął jako skierowane wprost do siebie. Powiedział swojemu przyjacielowi, Stefanowi Augusti, iż przeczuwa, że to ostatni miesiąc w jego życiu. Podzielił się tą myślą również 5 sierpnia, w święto Matki Bożej Śnieżnej, gdy ze współbraćmi zmierzał do bazyliki Santa Maria Maggiore. Następnym znakiem było wylosowanie św. Wawrzyńca jako swojego patrona na sierpień. Właśnie 10 sierpnia, we wspomnienie męczennika, Stanisław podupadł na zdrowiu. Nowicjusz Pelecius, który przebywał razem z nim, wspomniał później, że kładąc się do łóżka, Stanisław uczynił znak krzyża i powiedział:  „Jeśli spodoba się Bogu, bym z tego łóżka nie wstał, niech się dzieje jego wola”. 14 sierpnia chory przyjął sakramenty święte, a 15 zmarł, trzymając krucyfiks w rękach. W 1606 r. Stanisław Kostka został pierwszym błogosławionym w zakonie jezuitów. W 1726 r. wraz z bł. Alojzym Gonzagą został kanonizowany.

Abp Jędraszewski wyjaśnił, iż wieść o nowym, polskim błogosławionym szybko rozeszła się po naszej Ojczyźnie. Modlono się za jego wstawiennictwem w wielu intencjach, szczególnie zaś za zwycięstwo nad Imperium Osmańskim w bitwie pod Chocimiem w 1621 r. W tym samym czasie ks. Achacy Grochowski (późniejszy biskup przemyski i łucki) wyprosił u papieża Grzegorza XV relikwię głowy bł. Stanisława, z którą wracał do Rzeczypospolitej. Natomiast w Kaliszu o. Mikołaj Oborski, odznaczający się wielkim nabożeństwem do Stanisława Kostki, modlił się za kraj. – W nocy z 9 na 10 października 1621 r., czyli w przeddzień podpisania w Chocimiu korzystnego dla Polski traktatu pokojowego, podczas modlitwy o. Oborski miał następujące widzenie: na spokojnym niebie zobaczył, jak dwa śnieżnobiałe konie ciągnęły przepiękny wóz, na którym zasiadała Matka Najświętsza, trzymająca w rękach Dziecię Jezus. Poniżej znajdował się klęczący Stanisław Kostka, który modlił się za swą Ojczyznę. Dziecię Jezus wyrażało zgodę na to, o co prosił bł. Stanisław. Jedną z nich była prośba o zwycięstwo wojsk polskich w bitwie z Imperium Osmańskim pod Chocimiem w 1621 r., którą przedstawiał o. Mikołaj Oborski SJ – opowiedział arcybiskup i dodał, że w tym samym dniu ks. Grochowski przekraczał granice Polski z relikwiami błogosławionego. – Kiedy skojarzono ze sobą te fakty, zwycięstwo chocimskie zostało przez wszystkich przypisane wstawiennictwu bł. Stanisława Kostki, który nie tylko je       wybłagał, ale i przybył w swoich relikwiach do Ojczyzny w czasie zagrożenia jej bytu – tłumaczył.

Po Eucharystii w sali konferencyjnej odbyła się wykładowa część sympozjum, które wraz z Ruchem Światło-Życie zorganizował Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.

Słowo wstępne wygłosił abp Marek Jędraszewski. Przywołał on historię parafii Brzegi, która łączy kard. Wojtyłę oraz ks. Blachnickiego. Mały, drewniany kościół pw. św. Antoniego, znajdujący się na granicy Podhala i Spiszu, został wzniesiony w latach 1948-1952. W 1972 r. administratorem parafii został ks. Franciszek Blachnicki. Był to niejako eksperyment duszpasterski, bowiem ks. Blachnicki tworzył tę wspólnotę według swoich zasad. Posługę duszpasterską powierzył swoim dwóm najbliższym współpracownikom – ks. Piotrowi Zabielskiemu i żyjącemu jeszcze werbiście, Hubertowi Lupie.

Abp Jędraszewski tak wspomina rozmowę z o. Lupą, którą odbył przy okazji konsekracji tego kościoła 4 września 2021 r.: – Właśnie ten werbista, dziś już staruszek, opowiadał mi o tamtym doświadczeniu. O tworzeniu parafii jako wspólnoty wspólnot, gdzie poszczególne grupy parafialne były przygotowywane do tego, by włączać się w liturgię. Lektorzy, schola, małżonkowie – to wszystko, co można było tworzyć ze strony świeckiej w liturgii, było przygotowywane w mniejszych wspólnotach. A one miały tworzyć jedną, wielką wspólnotę parafialną – wyjaśnia metropolita krakowski. Następnie dodał, iż w 1992 r. duszpasterstwo nieco osłabło, jednak do dziś utrzymywana jest tam tradycja, iż wszyscy chłopcy z pokolenia na pokolenie zostają ministrantami.

Arcybiskup wspomniał również o książce ks. Blachnickiego „Godziny Taboru”, w której zawarł on wspomnienie dwóch pobytów kard. Wojtyły w Brzegach. Pierwsze spotkanie odbyło podczas oazowego dnia wspólnoty, 18 sierpnia 1974 r. „Już mrok zapadł, gdy samochody z długo oczekiwanymi gośćmi pojawili się na skraju wioski. Kardynał i trzech jego biskupów! Tego jeszcze nie było w historii Brzegów! Przy krzyżu, w blasku pochodni zgromadzona młodzież oazowa z miejscową ludnością powitała śpiewem przybyłych gości. Ksiądz kardynał dokonał poświęcenia Krzyża upamiętniającego Rok Święty. Potem goście przesiedli się do góralskich bryczek i wszyscy udali się do kościoła. (…) Odbyła się krótka godzina świadectwa. Kardynał siedząc na   schodach przed plebanią śpiewał z młodzieżą piosenki oazowe. W swoim   przemówieniu wyraził zadowolenie z rozwoju oaz w archidiecezji krakowskiej: «Czujcie się jak u siebie w domu. Jak będziecie mieli trudności, zróbcie tak, jak ja zrobiłem dziś, po przybyciu tutaj: Idźcie na plebanię i wołajcie: Dajcie nam jeść»”

Drugie spotkanie miało miejsce dwa lata później, 1 listopada 1976 r. Kard. Wojtyła przewodniczył wtedy uroczystej liturgii. – Po dziś dzień przechowuje się tam, jako relikwie drugiego stopnia, ornat, w którym kard. Wojtyła odprawiał Eucharystię. Jest ona otaczana kultem, miłością, ale to przecież taki zewnętrzny wymiar tego, co znaczy przeżywać Chrystusa we wspólnocie. Pośród pięknej liturgii, przygotowywanej przez kilka dni przed niedzielą, podczas modlitwy, która buduje rodziny, małżeństwa, parafialną wspólnotę – tłumaczy arcybiskup.

Następnie ks. prof. dr hab. Jacek Urban przedstawił korespondencję kard. Wojtyły i ks. Blachnickiego, która znajduje się w Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie. List ks. Blachnickiego do kard. Wojtyły z 16 lipca 1971 r. to meldunek z rekolekcji. Dowiadujemy się z niego, iż na każdym turnusie Oazy Żywego Kościoła jest ponad 500 osób. Ks. Blachnicki zaprosił również kard. Wojtyłę, by odwiedził oazowiczów podczas drugiego lub trzeciego turnusu. Jak wyjaśniał ks. Urban, kardynał szybko odpowiedział na tę propozycję. Przybył do Krościenka 14 sierpnia, a jego wizytę potwierdza księga czynności biskupich. Dodatkowo w  zasobie Archiwum Głównego Ruchu Światło-Życie przechowywana jest seria 64 fotografii z  Mszy św., wspólnej kolacji na Kopiej Górce oraz Apelu z oazami w ogrodach przy kaplicy Dobrego Pasterza.

Bp Adam Wodarczyk opowiadał o „wspólnocie duchowej, teologicznej i pastoralnej” kard. Wojtyły oraz ks. Blachnickiego. Biorąc pod uwagę chrystologię, kard. Wojtyła w encyklice „Redemptor Hominis” ukazał Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka. Myślę tę wyraził także w dniu inauguracji pontyfikatu, gdy mówił „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”. Natomiast ks. Blachnicki ukazał Chrystusa jako Sługę, co stanowiło nowe spojrzenie na myśl teologiczną Soboru Watykańskiego II, iż Chrystus jest Królem, który uniżył się i stał się Sługą. Bp Wodarczyk dodał również, iż kard. Wojtyła poświęcił kaplicę Chrystusa Sługi w Krościenku w 1976 r.

Ks. prof. dr hab. Robert Tyrała podjął rozważania dotyczące przyszłości Kościoła, czyli młodych chrześcijan. – Blachnicki pokazał, poprzez założenie Ruchu Świało-Życie, że jest to rzeczywistość żywa. Ruch, który daje nie tylko Kościołowi, ale światu, nowy impuls. Kardynał, a później papież, pokazał to całemu  światu – mówił ks. Tyrała. – Ks. Blachnicki uczył kard. Wojtyłę otwarcia na Kościół młodych, którzy mają swoje marzenia, a równocześnie którym trzeba postawić wysokie wymagania. Jeden i drugi nigdy nie mamili młodych łatwym życiem. Pokazywali perspektywę wartości i szczęśliwego życia, ale pełnego wymagań. Myślę, że tych dwóch świętych jest dla mnie ewidentnie złączonych w tej wizji Kościoła. Szukali młodych, prowadzili do Boga, nie do siebie. Wychowywali dla trudnych wartości, ale może właśnie to, co trudne, jest piękniejsze i lepsze. Blachnicki nauczył Wojtyłę rozumieć młodych. Wojtyła przeniósł to na życie Kościoła powszechnego – podkreślił rektor UPJPII.

Ks. dr hab. Andrzej Muszala odniósł się do Drogowskazów Nowego Człowieka pod kątem wolności. Nazwał je „drogą do wolności chrześcijańskiej”. Biorąc pod uwagę dwa pierwsze drogowskazy – Jezus Chrystus i Niepokalana – podkreślił, iż Jezus oraz Maryja są całkowicie posłuszni Ojcu. Jest to zatem pewien absurd ewangeliczny, gdyż poprzez doskonałe posłuszeństwo Ojcu człowiek osiąga pewną wolność. Ks. Muszala zaznaczył, że Jezus jest przykładem absolutnie wolnego człowieka.

O duchowym dziedzictwie pozostawionym przez ks. Blachnickiego mówił ks. dr Marek Sędek. Założyciel oazy podkreślał, iż osobista relacja z Chrystusem jest warunkiem żywej wiary człowieka. – Według ks. Blachnickiego głównym celem duszpasterstwa jest uobecnianie zbawczej miłości Boga wobec człowieka. To ma prowadzić ludzi do wolnej odpowiedzi dawanej Chrystusowi poprzez wiarę i miłość. Osobista relacja jest według założyciela warunkiem koniecznym do zachowania i rozwoju żywej wiary. Wszelkie zwyczaje, nawyki kulturowe mogą stać się cennym uzupełnieniem, ale nigdy nie zastąpią osobistej więzi z Bogiem. Z takiego sposobu patrzenia na  życie duchowe wynika również dostrzeżenie doniosłości etapu ewangelizacji, rozumianej jako działanie prowadzące do spotkania człowieka z Chrystusem, które dokonuje się w Słowie Bożym, sakramentach i we wspólnocie Kościoła – wskazał ks. Muszala.

Ks. Tomasz Szopa, wieloletni sekretarz kard. Dziwisza, odczytał jego świadectwo ukazujące więź łączącą kard. Wojtyłę z ks. Blachnickim. „Ks. Blachnicki, tworząc Ruch Światło-Życie, formując młodych do służby Kościołowi i społeczeństwu, wyprzedzał Sobór Watykański II, który otworzył ludziom świeckim perspektywy zaangażowania w życie Kościoła i brania odpowiedzialności za jego kształt. Było to bliskie myśleniu i wrażliwości kard. Wojtyły, który ufał świeckim, stawiał na nich i widział w nich szansę na przebudzenie w parafiach i w całym kościele” – pisze kard. Dziwisz. – „Nie wszyscy jednak to rozmieli. Niejednokrotnie krakowski metropolita musiał stawać w obronie ks. Blachnickiego i swoim autorytetem wspierać jego wizję duszpasterską również przed biskupami. Kard. Wojtyła roztoczył ochronny płaszcz nad ks. Blachnickim i jego dziełem, także wobec Służby Bezpieczeństwa, dla której działania założyciela oaz były solą w oku. Komuniści doskonale zdawali sobie sprawę z tego, co prężny ruch młodzieżowy w Kościele oznacza dla stworzonego przez nich bezbożnego systemu. Uprzykrzyli życie ks. Blachnickiemu, ale musieli się liczyć z autorytetem krakowskiego kardynała, który nie raz interweniował w jego sprawie” – dzieli się kard. Dziwisz. – „Dom Arcybiskupów Krakowskich był zawsze otwarty dla ks. Blachnickiego. Mogę zaświadczyć, ze spotkania tych dwóch niezwykłych kapłanów były dla nich ważne i inspirujące. Kardynał cenił pracę duszpasterską ks. Blachnickiego i jego całkowite oddanie sprawie duchowej formacji świeckich. Ks. Blachnicki dobrze wiedział, że może liczyć na życzliwość i pomoc metropolity krakowskiego. Ich wzajemne relacje cechował szacunek i zaufanie” – wyjaśniał kardynał.

Następnie podczas panelu dyskusyjnego Dorota Seweryn przybliżyła moment, w którym kard. Wojtyła poznał oazę. Stało się to za sprawą śp. ks. prałata Franciszka Chowańca, pierwszego moderatora krakowskiego Ruchu Światło-Życie. Wracając z rekolekcji, ks. Chowaniec spotkał kard. Wojtyłę w Nowym Targu. Słysząc pierwszy raz o oazie, kardynał wyraził zainteresowanie i zapragnął spotkać się z ks. Blachnickim. Rok później, w 1970 r., w czasie turnusu rekolekcyjnego, kard. Wojtyła przyjechał do Krościenka. – Wszyscy oazowicze w tym turnusie zgromadzili się przy kościele Dobrego Pasterza. Każdy uczestnik z grupy dawał świadectwo, skąd pochodzi i jak przeżywa oazę. Kardynał jak zawsze słuchał z wielkim zainteresowaniem. Tam był jego pierwszy kontakt z oazowiczami. I wtedy poznał sens i wartość tej pracy – wspomina D. Seweryn.

Na pytanie, co Kościół zawdzięcza temu duetowi, odpowiedzi udzielali dr hab. Aleksander Bańka, ks. dr Krzysztof Porosło oraz o. Paweł Koniarek OP. A. Bańka zaznaczył, iż kapłani ci pokazali nową relację łączącą osoby duchowne ze świeckimi. Wskazał, iż relacje, które ks. Blachnicki budował ze świeckimi, sposób prowadzenia ewangelizacji i formacji były czymś zupełnie nowym w polskim Kościele. Podobnie działał również kard. Wojtyła. Wprowadzanie przez nich nowej kultury ewangelizacji, współpracy ze świeckimi umożliwiło wdrożenie w przestrzeń duszpasterską wielu dzieł ewangelizacyjnych. Był to możliwe dzięki temu, iż głęboko rozumieli i akcentowali, rolę każdego ochrzczonego w Kościele.

Ks. Porosło dodał również, iż w działaniu duszpasterskim Jana Pawła II ważne było dostrzeganie człowieka w holistycznym ujęciu, tzn. z jego wszystkimi potrzebami i wymiarami życia – słabością, cierpieniem i grzechem. Z taką wizją zgadzał się również ks. Blachnicki. Ks. Porosło nawiązał także do słów słowa Ojca Świętego o Ruchu, iż jest to „teologia Soboru Watykańskiego II przełożona na język praktyki, duszpasterstwa”. O. Koniarek wspomniał natomiast o typowych dla oazy małych grupach, które są przedłużeniem wspólnoty, w której świeccy wraz z księdzem rozeznają „jak i gdzie wieje Duch”. Przywołał także myśl ks. Blachnickiego, iż przyszłością Kościoła są właśnie małe grupy.

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej


Konferencja Trasy Łagiewnickiej SA

Wczoraj w salach konferencyjnych znajdujących się w budynku Fides, będącym częścią Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!", odbyła się konferencja Trasy Łagiewnickiej SA w Krakowie, poświęcona bieżącym postępom trwającej inwestycji. Słowo powitania do zgromadzonych skierował kustosz Sanktuarium, ks. Tomasz Szopa

Pierwsza część poświęcona została celowi oraz finansowaniu Trasy Łagiewnickiej. W części drugiej prelegenci skupili się nad opisaniem różnych rodzajów technologii zastosowanych podczas realizacji inwestycji.

Tworzony węzeł komunikacyjny w znaczący sposób wpłynie również na Sanktuarium. Po jego ukończeniu, pielgrzymi zyskają nowe drogi dojazdu do naszej świątyni, a także będą mogli zrobić to w o wiele szybszy i dogodniejszy niż dotychczas sposób.